We did it!

We Run Amsterdam.. wat was je geweldig!
Wat waren het veel sportieve meiden bij elkaar.
Het olympisch stadion kleurde oranje van de leuke Nike shirtjes.
En wat stond iedereen te popelen. 

Na een gezellige warming-up, die door de kou echt wel even nodig was, mochten we met z'n allen aan de start gaan staan. Er waren verschillende startvakken gemaakt, zodat de doorloop beter ging.
Ik zelf startte in vak 2. 
Ik was blij met deze plek, omdat je hierdoor wat minder vertraging oploopt door de drukte. 
Ik had er erg veel zin in en was toch ook wel een beetje zenuwachtig. 
De sfeer is altijd zo goed. 
Nadat Manuel Broekman het start schot gaf was de run begonnen. 

De race
Aan het begin probeer ik altijd wat hard te lopen, omdat ik het fijn vind meer ruimte te hebben. 
Ik liep lekker, maar mijn adem zat wel wat hoog en ook had ik last van mijn buik.
Toch weer iets te laat gegeten (Oeps!). 
Hierdoor voelde het rennen minder fijn voor mij.
Het tempo was wel goed en ik lag voor mijn gevoel goed op schema. 
Helaas was mijn Polar er onderweg mee gestopt, dus ik had geen idee hoe snel ik liep. 
Bij 7 km kreeg ik het toch zwaar en voelde ik mijn lichaam iets tegenstribbelen door het aardige tempo. Maar ik geef nooit op en wilde dit tempo aanhouden. 
Even knallen Yvon!! Dat is waar ik altijd aan denk. 

De route was super gezellig, al moet ik zeggen dat ik altijd wel een beetje in een trance ren.
Ik ben zo gefocust op mijn doel dat ik soms de omgeving een beetje vergeet.
Wel krijg ik altijd super veel energie van de mensen aan de kant. 
Zo leuk dat ze je aanmoedigen. 
Dit geeft net die extra power. 
Toen de laatste kilometer in zicht was ging ik natuurlijk nog even een tandje harder. 
Uiteindelijk heb ik hem gelopen in 47 minuten en 59 seconden.
Geen persoonlijk record, maar ik ben wel heel tevreden met het resultaat.
Toch niet slecht voor iemand die bijna alleen maar fitness doet en 4 keer de 8 km getraind had.
Ik kijk uit naar mijn volgende run en volgend jaar ben ik er weer bij in Amsterdam!

WEOWNAMSTERDAM!